Skład wody opadowej zależy od czystości powietrza, które napotyka podczas opadania i charakteryzuje się dużą zawartością gazów (tlenu, azotu, dwutlenku węgla) oraz od miejsca jej poboru (zbierana bezpośrednio do zbiornika wody opadowej lub z powierzchni ziemi).
Woda opadowa może zawierać liczne substancje rozpuszczone (np. tlen, azot, dwutlenek węgla) oraz nierozpuszczone (m.in. pyły, sadze, mikroorganizmy, pyłki roślinne),
Jedną z możliwości usuwania substancji nierozpuszczonych może opierać się na zastosowaniu filtrów piaskowych, przez które przepływa woda opadowa.
Z uwagi na zawartość rozpuszczonego dwutlenku węgla pH wody opadowej wynosi około 5,5 – 6,5 (odczyn kwaśny). Woda przeznaczona do picia powinna mieć pH z przedziału 6,5 – 9,5, zatem posiada odczyn bliski neutralnemu (pH 7). Poprawa PH wody opadowej może zostać zrealizowane poprzez naturalne napowietrzanie, względnie w wyniku użycia wodorotlenku sodu wodorotlenku wapni (do poziomu 8,5).
Innym parametrem fizyko-chemicznym wody opadowej, który znacząco różni się od wody pitnej to twardość. Twardość wody opadowej zawiera się w zakresie 10-50 mg/dm3, natomiast twardość wody wodociągowej jest co najmniej 4 krotnie wyższa (wynosi ok. 220 mg/dm3).
Twardość wód mineralnych zwykle oblicza się wg następującego wzoru twardość wody mineralnej = [wapń x2,5] + [magnez x4] mg/dm3, czyli składnikami mineralnymi decydującymi o twardości są dwa minerały (wapń i magnez z całego spektrum składników wody mineralnej).
Kolejnym parametrem wody opadowej, który różni się w porównaniu do wody wodociągowej to ilość substancji rozpuszczonych TDS (ppm). Woda opadowa posiada wartość TDS na poziomie 20-80 ppm, natomiast woda wodociągowa to co najmniej 120 ppm .
Woda opadowa może zawierać również (szczególnie zbierana z powierzchni ziemi):
-> Wirusy (np. Norowirus, rotawirusy, wirus zapalenia wątroby typu A) – przenoszone przez odchody ludzi i zwierząt,
-> Bakterie (np. Salmonella, E. Coli) – przenoszone przez ludzi i zwierzęta,
-> Pierwotniaki (np. Giardia i Cryptosporidium) – przenoszone przez ludzi i zwierzęta,
-> Osady i zmętnienia – na ogół nie są szkodliwe dla zdrowia, ale pogarszają smak i jakość wody,
-> Substancje organiczne (np. ropa naftowa, pestycydy, herbicydy, metale ciężkie i inne chemikalia) – mogą być szkodliwe gromadząc się w organizmie.
W celu usunięciu z wody osadów, pasożytów i bakterii, można zastosować mikrofiltry wyposażone w węgiel aktywowany, które dodatkowo usuwają również wiele zanieczyszczeń chemicznych oraz poprawiają smak i zapach wody.
W celu usunięcia najmniejszych z patogenów, czyli wirusów niezbędne będzie zastosowanie dodatkowej procedury uzdatniającej. Najczęściej stosowane są odpowiednie środki chemiczne (podchlorynu sodu), ozonowanie lub promienie UV.
Aby uznać wodę za bezpieczną do picia, należy przede wszystkim usunąć z niej drobnoustroje chorobotwórcze (bakterie, wirusy, pasożyty), ale oczywiście najlepiej jest pozbyć się również innych zanieczyszczeń.
Gotowanie wody może prowadzić do usunięcia patogenów (w tym również wirusy), ale jednocześnie może obniżyć twardość wody (zwłaszcza związków wapnia i magnezu).
Warto wiedzieć jakie parametry posiada woda pitna i ewentualnie jak się ją uzyskuje, co może być przydatne w przypadku problemów z wodą wodociągową lub w innej sytuacji awaryjnej.